Pianki marshmallow swoim smakiem i właściwościami kuszą i dzieci, i dorosłych, mają apetyczny zapach, ciekawe kolory, a przede wszystkim są miękkie i puszyste. Co warto wiedzieć o tym amerykańskim przysmaku?
Historia pianek marshmallow
Pierwsze próby stworzenia słodyczy które można uznać za prekursorów pianek marshmallow podejmowali francuscy cukiernicy w XVIII w. Przysmak ten wytwarzano z suszonego korzenia prawoślazu, białek oraz cukru. Dzięki ubijaniu był on lekki i puszysty, ale niestety dosyć szybko opadał. Wówczas nie znano bowiem sposobów na utrzymanie jego struktury.
Prawdziwą ojczyzną pianek marshmallow są jednak Stany Zjednoczone. Zdobyły tam one uznanie już w latach 20. minionego wieku. Wiemy o tym m.in. dzięki ówczesnym poradnikom. W 1927 r. jednym z nich („Girl Scout Handbook”) opublikowano przepis na pianki pieczone nad ogniskiem. Za oficjalny początek pianek marshmallow uznaje się jednak rok 1948, kiedy to Alex Doumak opatentował technologię wytłaczania pianek. Była to prawdziwa rewolucja w technologii wytwarzania tych słodyczy.
W USA pianki marshmallow do dziś cieszą się ogromna popularnością, śmiało można powiedzieć, że są to słodycze kultowe. Z czasem zdobyły popularność również w innych częściach świata. W Polsce sprzedawane są najczęściej jako słodkie pianki.
Czym charakteryzują się pianki marshmallow?
Skład pianek marshmallow jest bardzo prosty, jego podstawę tworzą syrop cukrowy, woda oraz żelatyn, która ma funkcję stabilizującą. W tej prostocie, a także w lekkiej i puszystej konsystencji, tkwi jednak ich siła. Można je bowiem jeść na różne sposoby:
- „zwyczajnie”, prosto z paczki (warto podkreślić, że po otwarciu opakowania kusza nie tylko wyglądem, ale również słodkim zapachem);
- po opieczeniu nad ogniem (mają wtedy lekko chrupiącą skórkę i ciepły środek);
- dekorując nimi różne ciasta;
- wrzucając (zamiast cukru) do kakao, kawy itp.
Oczywiście lista ta nie wyczerpuje wszystkich sposobów jedzenia pianek marshmallow. Wszystko zależy od naszej kulinarnej wyobraźni.
Marshmallow test
Być może nie wszyscy wiedzą, że pianki marshmallow odegrały pewną rolę w rozwoju nauki. Mowa o tzw. Stanford marshmallow experiment, znanym też jako marshmallow test. To eksperyment badawczy z zakresu psychologii który rozpoczął się na Uniwersytecie Stanforda w latach 60. XX w. Na pomysł jego przeprowadzenia wpadł Walter Mischel. Postanowił on sprawdzić, jak dzieci z uniwersyteckiego przedszkola zareagują, gdy zaproponuje im się do zjedzenia pianki marshmallow i postawi przed wyborem: albo dostaną jedną natychmiast, albo mogą liczyć na dwie, jeśli tylko trochę poczekają. Gwoli ścisłości trzeba powiedzieć, że w roli słodkiej pokusy czasem występowały też inne słodycze.
Eksperyment ten, choć jego opis brzmi banalnie, stał się źródłem wielu istotnych obserwacji. Zapoczątkował badania nad mechanizmem opóźnionej gratyfikacji oraz nad sposobami motywowania zarówno dzieci, jak i dorosłych. W wyniku badań prowadzonych w kolejnych latach się m.in., że dzieci które potrafiły powstrzymać się przed zjedzeniem jednej słodkiej pianki (w nadziei na otrzymanie dwóch) jako nastolatki, a potem dorosłe osoby znacznie lepiej radziły sobie w życiu.
