Bielactwo czasem nazywane albinizmem, to choroba skóry, która dotyka około 1% społeczeństwa. Częstotliwość zachorowań rozkłada się równomiernie na obie płcie. Dolegliwość ta może pojawić się w każdym wieku ale najczęściej daje o sobie znać się między 10 a 30 rokiem życia.
Czym jest bielactwo?
Bielactwo występuje wtedy, gdy w organizmie zaczyna brakować komórek barwnikowych skóry. Jest to spowodowane niedojrzałością melanocytów odpowiedzialnych za produkcję melaniny, czyli pigmentu mającego wpływ na barwę poszczególnych części ciała. Im więcej melaniny, tym ciemniejszy odcień skóry. Bielactwo charakteryzuje się odbarwionymi plamami na skórze, mającymi białawy odcień. Plamy te mają wyraźnie zaznaczone granice, są widoczne na pierwszy rzut oka i mają nieregularne kształty i rozmiary. Zmiany te nie są dokuczliwe, nie swędzą, nie łuszczą się, za to ich obecność powoduje duży dyskomfort psychiczny. Zmiany chorobowe można zauważyć na dłoniach, przedramionach, stopach i twarzy – głównie wokół ust lub w obrębie powiek. Zmiany mogą również pojawiać się w miejscu urazów typu oparzenie, otarcie lub zacięcie skóry. Bielactwu towarzyszą często takie dolegliwości jak: oczopląs, światłowstręt, zmiany w siatkówce.
Najbardziej prawdopodobne przyczyny tej przypadłości leżą w uwarunkowaniach genetycznych oraz jak w przypadku innych schorzeń dermatologicznych – w zaburzeniach autoimmunologicznych. Bielactwo powodować może także stres oksydacyjny. Naukowcy jednak nie do końca jeszcze zgłębili mechanizm tej dolegliwości. Pewne jest natomiast, że bielactwo, to choroba przewlekła, przy której należy zachować szczególną ostrożność i ochronę przed ekspozycją na promienie słoneczne.
Rodzaje bielactwa
Bielactwo można podzielić na dwie grupy – bielactwo wrodzone i nabyte.
Bielactwo wrodzone, inaczej albinizm, to dziedziczny brak lub niedobór barwnika w skórze, włosach i tęczówce oka. Zmiany te są zauważalne tuż po urodzeniu i towarzyszą choremu do końca życia. Schorzenie dotyka wszystkie grupy etniczne a jego dziedziczenie jest kwestią przypadku. Zjawisko albinizmu występuje bardzo rzadko – zdarza się raz na 10 000 tysięcy urodzeń i nie poddaje się leczeniu. Ze względu na dużą wrażliwość na promienie słoneczne, chorzy powinni go w miarę możliwości unikać.
Bielactwo nabyte zazwyczaj pojawia się między 10. a 20. rokiem życia, a jego przyczyna jest złożona. Rozwojowi choroby sprzyja zaburzenie pracy melanocytów ( komórek pigmentowych wytwarzających w procesie melanogenezy melaninę ). Genezę stanowić może też, niszczenie przez organizm melanocytów i przez to pojawienie się odbarwień na skórze. Najczęściej bielactwo nabyte jest obustronne, z symetrycznym rozmieszczeniem odbarwień, głównie na twarzy (szczególnie wokół ust i oczu), szyi, wyprostnej powierzchni kończyn, grzbietach dłoni, w dołach pachowych, wokół naturalnych notworów ciała i sporadycznie na błonach śluzowych. Plamy mogą pojawić się nagle lub stopniowo.
Leczeniem bielactwa zajmuje się dermatolog. Pomocna we wspomaganiu leczenia jest też medycyna estetyczna. Jakie są metody leczenia, można sprawdzić na stronie: wrosinski.pl.
